de Groeneveldse molen

Wanneer de polder een eigen windmolen kreeg is niet bekend. Wel staat vast dat in 1445 in de “Oude Lierpolder” een watermolen werd gebouwd, die ook het water van de Groeneveldse polder mee moest nemen. Dit omvangrijke gebied was voor een molen te veel, dus werd er in ongeveer 1450 besloten voor de Groeneveldse polder een eigen molen te bouwen. Dit was een wipwatermolen. In 1620 bleek die molen in slechte staat te verkeren. Voor een nieuwe molen was geen geld, maar er werden verschillende reparaties uitgevoerd. Tenslotte werd de molen omstreeks 16 augustus 1719 getroffen door de bliksem, en brandde geheel af. Al op 18 augustus 1719 vond de aanbesteding van de nieuw te bouwen molen plaats in het rechthuis van ’t Woudt. De bouw werd door Pieter van Wieringe aangenomen voor f 2549,-. Er werd een ronde stenen grondzeiler gebouwd. Regelmatig werd er onderhoudswerk uitgevoerd, zoals in 1884 toen de kap werd hersteld en er een roede van de “Buikslootmolen” uit de Zouteveense polder gestoken werd. Twee jaar later werd de westelijke kant bepleisterd tegen vochtdoorslag. De molen heeft tot en met 1960 uitsluitend met windkracht de polder drooggehouden. Ten tijde van de Tweede Wereldoorlog heeft de molen ook het water van de “Oude Lierpolder” weggemalen, omdat het dieselgemaal geen dieselolie meer had. Eind vijftiger jaren bleek de windbemaling niet meer te voldoen i.v.m. de opkomende tuinbouw in de polder. Toen is er naast de molen een vijzelgemaaltje gebouwd met een 28 PK dieselmotor van het merk “Lister” die de bemaling van de molen overnam. De molen is vrijwel direct stilgezet, de roeden zijn toen 1, 95 m. ingekort omdat ze niet over het dak van het gemaaltje konden. De molen raakte zwaar in verval. In 1977 is de molen eigendom van het Hoogheemraadschap van Delfland geworden. Begin tachtiger jaren bleek dat de bemalingscapaciteit vergroot moest worden, wat tot gevolg had dat het scheprad weer in bedrijf werd gesteld, aangedreven door twee elektromotoren. Intussen voerde Delfland overleg om de molen gerestaureerd te krijgen. Verschillende overheidsinstanties zegden subsidies toe, zo kon in augustus 1985 de restauratie beginnen. Deze restauratie was omvangrijk, vooral de romp vergde veel werk. Na een jaar was het werk gereed, en kon de molen op 25 november1986 voor het eerst weer malen. De oplevering vond plaats op 25 mei 1987, en toen werd de molen in de weekends bemalen door een vrijwillige molenaar. Naast de molen stond een oude molenaarswoning/stalletje, dat in de tweede helft van april 1988 werd herbouwd als molenaarswoning. Sinds januari 1989 woont de molenaar/machinist met zijn gezin in de woning en laat deze molen veel malen/draaien.